Oh! Dalam Hati Ade Taman

semua insan yang lahir dalam dunia ni pasti mempunyai jiwa yang unik dan tersendiri...jiwa ni lahir dari hati...setiap kata2 dan luahan perasaan mahupun cemuhan serta keluhan lahir dari jiwa...ade insan yang berjiwa lembut,ade yang berjiwa kasar,ade yang berjiwa rempit,ade yang berjiwa drift,ade yang berjiwa kosong,ade yang berjiwa fotografi,ade yang berjiwa macam2...ade?ade?...tapi kan,setiap jenis jiwa ni pasti mempunyai satu elemen atau karakteristik yang same...dalam setiap jiwa atau hati ni mesti ade taman...mesti punyela...maksud taman tu adalah sesuatu yang lembut,harmoni,atau lebih kepada sesuatu yang baik dan murni...contohnye walaupun seseorang tu jahat,kasar ataupun pemarah,pasti ade kebaikan punye dalam diri dia...tu la maksudnye dalam hati ade taman...setiap manusia wajib ade perasaan...perasaan yang membuatkan mereka rasa tenang je...ala...dalam hati diorang mesti ade jiwang punye...tak banyak pon siket jek...tapi mesti ade punye...walau sejahat mane pown,walau sekeras mane pown hati diorang,mesti diorang perlukan teman,rakan ataupun seseorang yang diorang pecaye,yang diorang akan luahkan perasaan diorang tak kire tyme diorang ade masalah ataupun tyme tengah happy...x semestinye orang jahat tu jahat sepanjang mase...taman yang hadir dalam hati menempatkan elemen yang harmoni...apabila elemen ni terlepas,watak seseorang itu akan berubah menjadi sebaliknye...segala sikap negatif yang pernah wujud hilang begitu saje bagai ditiup angin yang lalu...kelakuan berubah secara spontan dan menarik perhatian insan sekeliling...kata2 menjadi lebih manis daripada gula yang digemari semut...insan akan berubah daripada harimau yang bengis kepada kucing yang manja...luahan perasaan menjadi permainan utama dalam setiap inci kata2...itulah taman indah yang wujud dalam hati setiap insan secara semulajadi...

-A.S.A.P-